Bijna-doodervaring

Vanaf dat ik vier maanden oud was, had ik al last van epileptische aanvallen. Als klein baby’tje begonnen ze met wegrakingen, maar groeiden uit tot zware, heftige aanvallen. Mijn ouders wisten er geen raad mee. Medicijnen, hoop, bijstellen, opnieuw proberen, alles werd ingezet.

Totdat de neuroloog met een ander voorstel kwam: een hersenoperatie. Het was geen makkelijke keuze. De kans op een goed resultaat? 30%. Maar we hadden geen andere optie meer. Met de rug tegen de muur werd ik geopereerd in het Academisch Ziekenhuis Utrecht.

Daar lag ik dan. In de operatiekamer. Met alle toeters en bellen, monitors en spanning. En toen, tijdens de operatie, gebeurde er iets bijzonders. Iets wat ik nog steeds met me meedraag.

Benieuwd wat dat was? Ik vertel je mijn verhaal graag tijdens de Mensenbieb.